Etappe 17 – 19 “Afgekoeld”
– Leestijd 8 min –
“Be Water, My Friend.
Bruce Lee
Empty your mind. Be formless, shapeless, like water. You put water into a cup, it becomes the cup. You put water into a bottle, it becomes the bottle. You put it into a teapot, it becomes the teapot. Now water can flow or it can crash.
Be water, my friend.”
Camping Wylerberg – Mini-Camping Looierheide
‘S ochtends, doe ik het lekker rustig aan. Pas na tienen verlaat ik de camping en zet koers naar Groesbeek, waar ik een nieuwe gasfles voor mijn brandertje moet gaan zien te scoren. Het eerste stuk, stuurt mij door mooie bospaden in de richting van het Canadian Warmemorial.
Die is gelocaliseerd op een heide waar ‘Operation Marketgarden’ een 11.000 tal parachutisten heeft gedropt, om de een, genadeslag aan het Nazi-regime in Nederland toe te brengen. Een zeer imposante plek.
In Groesbeek loop ik als eerst tegen een tankstation aan. “Ik heb geluk, daar hebben ze vast gasblikken”– niet dus. Dan naar de Blokker, waar ik weinig hoop voor koesterde, maar toch– ook niet. Gelukkig weet de kassiere mij een winkel te wijzen die ze wel verkoopt en met hernieuwd vertrouwen stap ik bij die winkel door de voordeur.
Ze hebben ze! Maar alleen de grootste versie die 450gr weegt en nogal van formaat is– niet handig wanneer gewicht en volume je tegenstander zijn. Dan toch nog even proberen bij de lokale caravan dealer en zijn campingwinkel, maar helaas– dan maar zwaar en kolossaal.
Buiten Groesbeek loop ik bijna weer verkeerd en zie ik gelukkig snel mijn fout, voor ik weer in Groesbeek had gestaan. De juiste richting gaat in de richting van een klein dorpje Plasmolen en om daar te komen, kom ik door een prachtig stuk bos met overhangende bomen en bloemrijke weilandjes.
Daarna houdt het echter op met de pret en de mooie natuur en vanaf Milsbeek, is het door zwoegen, om naar Gennep te komen. In Gennep kom ik Bas (van Marion) weer tegen en loop ik door, om mijn te installeren op de camping.
Naast mij op het trekkersveldje, maak ik kennis met een man die al talloze lange afstandswandelingen heeft gemaakt en mij ‘Laugavegur’ in IJsland adviseert– die gaat op de lijst. De maaltijd bedraagt roze garnalen met groente en crème-fraîche en met een illegaal hardcore feest op de boerderij verderop, sluit ik mijn ogen.
Etappe 18. Looierheide – Boerencamping ‘De Stille Hoek’
De dag begint bewolkt en fris. Het eerste deel van het pad, loopt over de Genneper heide– een fantastisch mooi stukje natuur, waar ik een tijdje op een bankje vertoef en wat aan mijn blog schrijf. Terwijl ik weer verder loop, komt de herinnering van mijn oma naar boven, die in januari dit jaar is overleden– ik mis haar, maar voel haar bij me.
Bij Boxmeer, is het tijd om de Maas over te steken. Herman stapt nog net voor de pont afvaart aan boord en liep dus kort achter mij. Aan de overkant trekken we samen verder op, met weinig woorden en een stevig tempo– beide tevreden met elkaars aanwezigheid.
You have a grand gift for silence, Watson. It makes you quite invaluable as a companion.
Arthur Conan Doyle – Sherlock Holmes
Het gebied waar we doorheen trekken, heeft een flink druk onderwater gestaan en we zien overal ondergelopen maïs, gras en akkervelden. En dan stuiten we op een ondergelopen wandelpad. Het water is enkel-diep en smerig met dooie pieren, mest en modder. Toch komt ook de twijfel of we wel goed zitten, want het pad lijkt weer naar de Maas te lopen, wat op de kaart niet zo is aangegeven.
We besluiten een stukje terug te lopen en komen erachter dat we een afslag gemist hebben– wij blij! We blijven stevig doorlopen en om klokslag twee uur, stappen we Vierlingsbeek binnen.
Er is maar een café in het centrum en op het moment dat mijn oog erop valt zegt mijn hoofd, “Bier!” Het is al een week geleden voor mijn laatste biertje bij de Vroege’s en samen met Herman geniet ik van een heerlijke Texelse Skuumkoppe.
Herman besluit daar te blijven lunchen en ik haal bij de super mijn eten voor de avond, waarna ik nog enkele kilometers doorloop naar camping ‘De Stille Hoek. Hier word ik begroet door de goedlachse eigenaar en op een strak gemaaid veld, steek ik de tentstokken in elkaar en zet mijn tent op.
Na yoga en meditatie in de regen, valt mij op dat ‘De Stille Hoek’ helemaal niet zo stil is. Verderop loopt een grote snelweg voorbij en als klap op de vuurpijl, is het hardcorefeest mij gevolgt en heeft zich opgezet in het nabijgelegen bos. Het feestje van de nacht ervoor, stopte op het moment dat ik mijn slaapzak in stapte– wanneer ik de volgende ochtend mijn ogen weer open, is het feest nog in volle gang.
“Het leukste van een feest is de dag ervoor.”
Godfried Bomans
Etappe 19. Stille Hoek – Camping ‘T Heike’
Het is weer een zonnige ochtend en rond half tien, ben ik weer opweg en loop ik zonder het door te hebben Limburg al binnen. Hoewel het weer zonnig is, ben ik dat zelf wat minder. Het ritme van reizen en mijn rugzak, drukken zwaar op mijn schouders vandaag. Al kort nadat ik ben begonnen, stop ik voor een korte rust bij een klein watertje.
Ik ga liggen en sluit mijn ogen. Plots, hoor ik geritsel en gerommel in de bosjes. Ik kijk op en om mij heen, maar zie niks wat het geluid kan verklaren en leg mijn hoofd weer neer. Grrtss, wrrtp. “Hé, wat is dat toch.” Dan valt mijn oog erop! Een grote eekhoorn met een dikke volle zwarte staart! Een mooi exemplaar en ik geniet van zijn bezigheden en met een klein beetje meer enthousiasme, trek ik mijn rugzak weer op en stap verder.
Toch is het mijn dag niet, want niet veel later, loop ik een stuk verkeerd. Het pad is wel prettig, want het meeste loopt door bos en is onverhard. Langzaam begin ik er weer in te komen, maar het moment dat dat gebeurd, kom ik erachter dat ik wéér mis ben gelopen– het is ook niet de laatste keer vandaag. Mijn humeur zakt weer als een Limburgse vlaai in elkaar.
De hitte van de dag komt daar nog eens bovenop en vermoeid en bezweet, kom ik in Swolgen aan en zak op het terras op een toel neer. Mijn eerste plan was om op de camping naast het dorp te gaan staan, maar na een vooruitblik op de dag van morgen, kom ik erachter dat campings rondom Venlo nogal schaars zijn. Met pijn en moeite, besluit ik om toch maar een dorpje verder te trekken, zodat ik een betere uitgangspositie heb voor morgen.
Oordoppen in, Muse en andere rockmuziek aan, pet, tas op en doorstampen maar. Oververhit, maar voldaan, stap ik de camping op; doe toch maar een hand wasje– het is nu zonnig, maar er is wisselvallig weer voorspeld. En ga in de schaduw liggen dutten, tot…
De lucht word donker, bijna zwart en de windstoten razen over mij heen. Ik zet snel mijn was binnen en een moment later, breekt de hemel open. Ik zit in mijn tent, terwijl de regen neerslaat en de windvlagen aan het zeil trekken. Dan schiet het kind in mij naar boven. Ik trek mijn shirt uit en stap naar buiten, armen wijd en gezicht naar de lucht. Een verademing na al die hittedagen– ik heb goed geslapen die nacht.