Utrecht!
“Zoals yin en yang om elkaar heen dansen,
Onbekend
tegengesteld en toch één.
Zoals de seizoenen altijd doorgaan en veranderen. Moeiteloos.
Eb en vloed, de wind die komt en gaat.
Het leven, altijd in beweging.
Het hart dat klopt, de ademstroom.
Die oertrilling.
Tegelijkertijd is er het niet doen,
niet forceren, meegaan met de “flow”.
Altijd weer die balans.'”
– Leestijd 9 min –
Mijn verblijf in Utrecht zat, net als de rest van mijn tocht, vol met een breed spectrum aan ervaringen en een aantal onverwachte wendingen. Uiteindelijk ben ik vijf volle dagen in de stad verbleven– bij yoga studio’s, verblijf in een studentenhuis via mijn oud studievereniging en een spontane couchsurfing op een bank– die ook nog eens groot genoeg was!
Anna’s Yoga Tree
De eerste reactie die ik ontving op mijn mail, komt van yogadocente Anna. Na telefonisch contact te hebben gehad, op de dag dat ik Oudewater verlaat, blijk ik diezelfde dag al bij haar trecht te kunnen. De planning was, om nog een nacht op een camping voor de stad te gaan staan, maar ik neem het aanbod graag aan en loop het lange eind naar Anna’s voordeur in Overvecht.
Bij aankomst tref ik Anna in haar voortuin op de loungebank, genietend van de namiddagzon. Ik zetel mijzelf naast haar en al genietend van een kop thee, praten we al snel over onze carrièrepaden en over een aantal toevalligheden waar we elkaar mogelijkerwijs kunnen versterken.
Het is al laat in de middag als de zon achter de bomen en gebouwen is gezakt, schuiven we aan tafel voor een smakelijke cury met zelfgebakken naan-brood. Ons gesprek heeft weinig onderbrekingen en we praten de avond vol– hoewel we vast nog uren hadden kunnen vullen, is mijn lichaam moe en na een frisse douche, stap ik in bed voor de eerste nacht in Utrecht.
De volgende morgen, stappen we op de fiets om naar de studio te rijden. Het weer is wisselvallig en onderweg krijgen we een bui over ons heen. Eenmaal aangekomen, klaart het gelukkig op en kunnen we genieten van een heerlijke buitenles– waar de aanwijzingen van Anna mij weer nieuwe graden in mijn beweegapparaat weten te wijzen. Dank!
“De student moet in de allereerste plaats leren alles in twijfel te trekken.”
Cheng Yi
Mijn planning is, zoals wel vaker, wat onzeker en ik heb de aankomende nachten nog geen verblijfplaats weten te bemachtigen. Gelukkig is Anna erg gastvrij en bied ze de mogelijkheid om nog een nacht te verblijven. Dat geeft wat ademruimte en ik trek aan het eind van de middag de stad in om contacten na te bellen en ergens een hapje te eten– beide met goed resultaat!
We sluiten onze ontmoeting af met een toastje en een biertje en de volgende ochtend, vervolg ik mijn excursie door mijn studiestad!
Desi, Flow Yoga
De volgende yogadocente die mij ontvangt, is de allerhartelijkste vrouw Desi. De dag is ingevuld door eerst de stad even te ontvluchten en daarna een authentieke Janpanse maaltijd, ‘rice bowl’ met ossenhaas te nuttigen– sushi is niet een ’traditioneel Japans’ gerecht.
Desi en ik hebben pas laat in de avond afgesproken, omdat Desi zojuist is teruggekomen van een yogaretraite en – net als ik – ook graag wat me-time geniet. Hoewel we hadden besproken om elkaar enigsinds te laten en het gesprek voor morgen te laten, raken we toch in een zeer aangenaam gesprek onder het genot van een kruidige kop thee.
Ik slaap in het bed van haar zoon, die nog maar sinds kort het huis uit is. Hij vindt het nogal vreemd van zijn moeder dat ze zomaar een vreemdeling in huis laat– Desi ziet dat gelukkig heel anders.
De ochtend breekt aan. Na wat lichaamsvoeding te hebben genuttigd in de tuin; een eitje en yoghurt ontbijtje aan de eettafel; en een kopje heerlijke filterkoffie; stap ik bepakt en bezakt de voordeur uit, om naar de studio van Desi te lopen.
Wauw, wat een heerlijke les! Een dik uur nadat we zijn begonnen, lig ik heerlijk uitgesmeerd op de vloer en ben haast volledig in contact met de aarde– alleen mijn onderrug heeft er zoals gewoonlijk wat moeite mee.
De didactische methode die Desi hanteert, sluit naadloos op mijn eigen werkwijze aan en het is een genot om aan de ontvangende kant te zitten. Na de les word ik uitgenodigd, om samen met Desi en een bevriende klant, een kopje koffie te gaan drinken.
Na de koffie, zeggen elkaar gedag gaan elk elkaars eigen weg.
Spontane Couchsurfing
Om de kans, om meerdere dagen achter elkaar in de stad te kunnen verblijven, te vergroten, schrijf ik verschillend kanalen aan voor een slaapplek– zo ook mijn oude studievereniging Paramedus. Hierop krijg ik één reactie van Mees en hoewel het plannen wat haken en ogen had, slaap ik vanavond in een studentenhuis– althans, dat was de afspraak.
Het is rond de middag, na de les van Desi en ik loop op goed gevoel wat rond. Hoewel ik had gepland om naar het Sonnenborgh-Museum te gaan, voor de expositie over het heelal en de ruimte, hebben mijn benen er geen zin in. De lucht is grijs en wanneer ik op Google Maps kijk, zie ik dat ik de totaal andere kant ben opgelopen dan ik had gedacht– mijn intuïtie laat me dwalen.
“Machines beroven ons van twee dingen die vast en zeker een wezenlijk bestanddeel vormen van het menselijk geluk, namelijk spontaniteit en variatie.”
Bertrand Russell
Ik wijzig mijn koers en kijk mijn berichten na. Mees: – “Hey, sorry had een feestje. Morgen komt beter uit. Is dat oké?” – Is dat oké!? Nee, natuurlijk niet… hoe tover ik zomaar een slaapplek uit m’n mouw? – “Hey kan gebeuren, geeft niet. Altijd leuk een feestje. Als ik morgen nog in de stad ben, laat ik het horen!” –
Het begint te miezeren en ik besluit om naar een tentje dat ‘Van Planten’ heet, te lopen. Een shot in de roos! Genietend van een heerlijke wrap met gegrilde groeten en pompoen, met een Chai Latte, lees ik en schrijf ik wat– de huiskat Dan, naast mij op de bank.
Na nagenoeg de gehele middag in Van Planten te hebben doorgebracht, hijs ik mijn huishouden op mijn rug en loop ik naar ‘dB’s’, om te kijken naar een live bandje waar ik door een voorbijganger op ben gewezen– daarna loop ik door naar de camping.
Het weer is goed bijgetrokken en het bandje speelt een heerlijk ritme Countrymuziek. Terwijl ik al langzaam aan opstappen denk, raak ik spontaan met een vrolijke, meedansende dame in gesprek. Na mijn opmerking dat mijn hostes het voor de nacht heeft af laten weten, krijf ik spontaan een plek op de huiskamerbank aangeboden!
Nieke, Zoë & Marit, zijn huisgenoten en al snel hebben we gezellige gesprekken en dikke lol. We nuttigen bij ‘De Nijverheid’ nog een drankje, voor we met z’n vieren, een uur naar huis lopen– er moeten nog pannekoeken worden gebakken. Wauw, wat er wel niet kan gebeuren als je jezelf opensteld en spontaniteit toe laat– pannekoeken eten & boer zoekt vrouw kijken, met drie gezellige studentes in Utrecht.
Naar de Campus
Ik ben al drie volle dagen in de stad, maar mijn schoolcampus, wat van origine hoog op het lijstje stond, heb ik nog steeds niet bezocht. Het loopt zoals het loopt en deze dag nodigt zich er helemaal voor. Het is een stevige wandeling, een stukje buiten de stad om en net na de middag, sta ik bij de voordeur van mijn oude school.
Het is de eerste week dat de studies weer gestart zijn en er zijn niet veel studenten aanwezig. Ik loop naar binnen en wordt geconfronteerd met coronamaatregelen: mondkapjes en looproutes. Ik loop de aula binnen en zie twee Paramedus leden aan een tafel zitten– leden werving, heb ik ook ooit gedaan!
Ik pak koffie, schuif aan tafel en knoop een gesprek aan. Beide zijn ze student van de opleiding fysiotherapie en ik besluit, om wat te graven in hun ervaring van de kwaliteit van de opleiding.
Oef, daar zitten nog behoorlijk wat kreukels in. Het curriculum is al voor een tweede keer, rigoureus hervormd sinds mijn vertrek, maar er bestaat geen enigheid in aanpak, ook niet bij docenten onderling– hadden ze mij maar om advies gevraagd…
“Door wetenschap bereikt men veel, doch slechts de liefde voert tot volmaaktheid.”
Rabindranath Tagore
Ik wens ze succes; loop een rondje op de campus; eet een broodje; en wandel naar het centrum– ook nog niet geweest. Vandaag loop ik aan het eind van de dag naar de camping, maar tot die tijd blijf ik in de stad en geniet ik van een smoothy.
Ai. Wanneer ik nog even de route naar de camping opzoek, blijk ik me vergist te hebben in de afstand en tijd. Niet twee uur lopen, maar bijna drie– en het is al zes uur. Oké, Mees bellen. “Zou ik nog kunnen blijven slapen vannacht?” ” Ja, dat kan nog wel, maar pas om half tien thuis.” Prima, ik vermaak me wel tot die tijd.
Ik eet een juicy burger bij ‘Pickles Brugers & Wines’– met een biertje en sluit af met een ijsje op de grachten. Ik maak nog kennis met Imre en na een goed gesprek, loop ik naar de studentenflat.
Zelf heb ik nooit op kamers gezeten en het is denk ik maar goed ook. Ik weet niet of er een muur staat, of dat de flat uit een opgestapelde bierkratten bestaat. Vijf studenten zijn thuis en we drinken een biertje; spelen 30 seconds; en al snel merk ik dat mijn bioritme compleet anders is ingesteld dan deze jonge goden– ik plof op de slaapbank en de volgende ochtend verlaat ik de stad. Utrecht, Domstad, Oud studiestad– je zit vol plezier en verrassingen!