De Trek naar de Domstad

– Leestijd 9 min –

De tijd bestaat alleen maar omdat anders alles tegelijk zou gebeuren.

Ray Cummings

Mijn besef van hoelang ik opweg ben, begint steeds verder te vervagen. Ik houdt de dagen niet actief meer bij en vindt dat een heerlijk gevoel.

Het schrijven aan mijn blog, is onderin mijn rugzak terecht gekomen en mijn tijd vult zich vooral met de toch, genieten van de omgeving, contact zoeken met zorgspecialisten en de daaruit voortkomende ontmoetingen! Ten tijden van schrijven, zit ik in het zonnetje op een terras in Utrecht– aan de voet van de, in stijgers gehulde Domtoren.

Dit bericht is daarom een gecomprimeerd verhaal vanaf het moment dat ik de camping bij ’s Hertogenbosch achter mij laat, tot ik de rand van mijn studiestad bereik.

Door het mulle zand!

Na een klein stukje bos, kom ik in het losse zand van de ‘Sahara van Braband’, de Loonse & Drunse Heide. Hoewel ik dit stuk had kunnen afsnijden, heb ik toch besloten er doorheen te trekken– aangetrokken tot de potentiële schoonheid van het natuurgebied.

De weg vervolgt verder langs Drunen, door mooie landerijen, richting Oud Heusden en Heusden, waar ik de Maas weer oversteek om Nederhemert-Zuid te bereiken, waar ik op een leuke natuurcamping aan een ‘dode tak’ van de Maas kom te staan.

Pluk de Vruchten & Kamperen aan de Maas

Vandaag trek ik over een lap grond, wat is omringt door de Maas en Waal en hun verscheidene vertakkingen. Het is een mooie route, langs water, paarden en over langestrekte dijken en een deeltje van de Waal. Bij de lager haal ik een kipfilet en een stukje grilworst en krijg twee gekruide gehaktballetjes extra– waarschijnlijk omdat mijn verhaal in de smaak viel.

Ver in de dagwandeling, begint er zich een blaartje onder mijn grote teen te vormen. Ik stop naast een mooie dijkwoning en trek mijn schoen en sokken uit om de situatie te beoordelen en adequaat te verhelpen. Terwijl ik bezig ben, spot ik een hond aan de overkant van de weg, die achter een hek met vele struiken schuil gaat.

Ik neem de tijd om mijn voet te verzorgen en terwijl ik dat doe, besluit ik een klein stukje van een van de balletjes aan de lieve hond te geven. Het moment dat ik nog hem nog even sta te aaien, stapt er een oudere vrouw uit de dijkwoning en een moment later zijn we in gesprek.

Karin en haar man Arie, wonen al lange tijd in dit huis en hebben vele fruitbomen op hun omliggende land staan. Hoewel ze dolgraag al het fruit willen plukken en delen met de mensen, zijn ze helaas lichamelijk niet in staat om het zware werk te verrichten van onkruid wieden en in de bomen klimmen.

Daar heb ik wel een antwoord op en na een kop thee, toastjes en het oude fotoboek van het huis te hebben genoten, vervolg ik mijn pad met de afspraak dat ik in september kom helpen om te helpen met de oogst!

Het is al behoorlijk laat geworden en de camping die Arie mij adviseert, neemt niet meer op. Het pad waarop ik loop, ligt op de dijk naast de Maas en bij toeval, spot mijn oog een potentiële kampeerplek achter een groep bomen aan het water– een spectaculaire wildkampeerplek, waar ik van de zonsondergang geniet, terwijl troepen ganzen in de schemering neerstrijken om eveneens te overnachten.

Dagje Gorinchem

Vandaag doe ik het rustig aan met wandelen. Een van de contacten uit die ik sprak, gaf aan dat Gorinchem dit jaar is uitgeroepen tot ‘Het Mooiste Vestingstadje’ van Nederland– dat ga ik zelf maar eens beoordelen.

En hoewel ik nog lang niet alle vestingsteden heb kunnen aanschouwen, staat het pitoreske Gorinchem bovenaan de lijst van degene waar ik wel doorheen ben getrokken.

Heerlijke koffie; een wandeling over de stadswal een smakelijke lunch bij de sluis; een bezoek aan de molen, waar het geluk mij weer overviel en de molenaar mij tot in de nok van de molen toeliet– een plek die haast nooit toegankelijk is bij andere molens die je kunt bezichtigen; en na het museum te hebben bezocht, sluit ik af met een taartje en stap ik door naar de camperplaats en installeer mij voor de nacht.

Stadscamping Schoonhoven

De officiële etappe die mij naar Ter Aar en Schoonhoven stuurt, betreft meer dan 26km. Gedurende de trektocht naar huis, ben ik in een totaal ander ritme dan de voorgaande reisdelen en het vooruitzicht van vele ‘recht toe, recht aan’ paden, doen mij besluiten een directere weg te nemen– 18km is ook mooi.

Onderweg kom ik door Ottendorp, waar ik een duik in de vaart neem; word aangesproken door een vriendelijke vrouw, die na het horen van mijn verhaal naar huis loopt en drie witte boterhammen met kaas en pindakaas voor mij smeert en daarbovenop twee glazen karnemelk voorschotelt.

Gevult van hartelijkheid en de bammetjes, kom ik op stadscamping Schoonhoven aan– een advies van een mede reiziger, die ik in het voorbijgaan had gesproken.

Het blijkt een schot in de roos en ik vertoef twee dagen aan de Lek en leg constructief contact met de het stel die de camping runt. Ze hebben ambitieuze plannen met de camping en mogelijk past mijn kennis bij het concept. In iedergeval potentie tot samenwerking!

Schoonhoven – Haastrecht

Na het fijne verblijf in Schoonhoven, zal ik vanavond weer in een normaal bed slapen. Vriende van mijn ouders en ouders van een voormalig basisschool klasgenootje, wonen nagenoeg op de route in Haastrecht– aan het eind van het pad, een kleine 15km langs het beeldschone riviertje de Vlist.

Clara en Cees ontvangen mij hartelijk en we voeren en zeer plezierig gesprek over de ontwikkeling die ik doormaak door de ervaringen van mijn onderneming. Een voedzame lasagne een kop thee en douch later, stap ik in bed.

Gouda

De volgende ochtend heb ik afgesproken met voetreflexologe Heleen, in Gouda. Tijdens een heerlijke wandeling net buiten de stad, hebben we een inzichtvol gesprek over de barrières die er bestaan tussen de verschillende zorgaanbieders.

Na de wandeling met Heleen, loop ik de binnenstad van het oude Gouda binnen en geniet van de architectuur. In de namiddag verlaat ik de stad en loop naar een camping vlak voor Oudewater om mijn mobiele verblijfplaats op te zetten.

Inmiddels ben ik ter hoogte van Utrecht uitgekomen en gezien dit mijn ‘studiestad’ is, besluit ik van de route af te wijken en een uitstapje te maken voor een Pelgrimage naar de plek waar mijn opleiding tot gepassioneerd fysiotherapeut allemaal begon.

Oudewater

Camping ‘De Boogaard’ is een alleraardigste minicamping aan de Hollansche IJssel. Ik verblijf er een extra dag, waarop ik met een kajak naar het historische dorpje Oudewater paddel en er een dagje geniet van zijn kleine straatjes, de markt en het buitengewoon interessante Touw Museum.

De vragen voor ontmoeting en kennismaking in Woerden, levert geen slaapplek op, maar een yogadocente in Utrecht, reageerde met veel positieviteit op mijn vraag, dus een lange etappe voor de boeg– een etappe naar de Domstad!