“De Reis Huiswaarts”

“We shall not cease from exploration and the end of all our exploring will be to arrive where we began and to know the place for the first time.”

T.S. Eliot

Het is al een aantal dagen geleden sinds ik op de Sint-Pietersberg, het eindpunt van het Pieterpad, ben aangekomen. Een geweldige mijlpaal, wat veel blijdschap en voldoening geeft, maar hoe nu verder? Is dit het eind van de reis? Pak ik de trein naar Purmerend en sluit ik de tocht af? Of…?

Iets in mij juicht het toe, om weer snel terug te keren en kijkt ernaar uit om in zijn vertrouwde omgeving terug te zijn. Een ander, sterker deel echter, heeft andere plannen… ik ben wandelend hier gekomen, ik zal wandelend terugkeren– en dat ga ik ook doen.

Om mijn reis voort te zetten van de Waddeneilanden naar het Pieterpad, was een kleine oversteek nodig– van Lauwersoog naar Pieterburen. Het pad, wat mij gaat terugleiden naar Purmerend, loopt in de ideale richting en sluit naadloos aan op waar ik nu ben– het ‘Pelgrimspad’ naar Amsterdam.

De afstand is ongeveer 350km, richting Eindhoven, Den Bosch, langs Utrecht, naar Amsterdam. Door een hele andere omgeving dan waar ik de afgelopen maanden en weken doorheen ben getrokken– een stuk dichter bevolkt. Die dichtere bevolkingsdichtheid, bied echter ook nieuwe kansen en mogelijkheden voor ontwikkeling.

Dit laaste hoofstuk, gaat er daarom waarschijnlijk heel anders uitzien dan de vorige twee. Een van de plannen die ik bij aanvang van mijn tocht had en wat ik tijdens het Pieterpad naast mij neer heb gelegd, ga ik nu nieuw leven inblazen– ik keer mijn blik naar buiten, opzoek naar gelijkgestemden en inspirerende specialisten.

“Reizen is een manier om vragen te stellen die je thuis niet stelt. Niet per se over het land in kwestie zelf maar over jezelf.”

Herman de Coninck

De heenweg heeft ervoor gezorgd, dat ik sinds lange tijd eens niet over werkgerelateerde onderwerpen heb nagedacht. Door constant bezig te zijn met alle wegen die ik potentieel kon bewandelen, zag ik door het wegennetwerk het pad niet meer. Nu is die weg een stuk duidelijker geworden en hoewel er vast nog vele zijwegen langskomen, ben ik er klaar voor om de weg in te slaan– ik weet welke richting ik op wil.

Het blanco blad wat er is ontstaan door het reizen, ga ik op de terugweg met vele kleuren proberen in te vullen. Door in contact te komen met yoga instructeurs(rice’s), traditionele Chinese geneeswijze artsen, beweegspecialisten en andere alternatieve vakexperts. Door het ervaren van een breed scala aan zorg en werstructuren, hoop ik nog meer geïnspireerd te raken over hoe de ideale zorg, voor zowel patiënt als therapeut, eruitziet.

Morgen, 3 augustus, is het dan zover– mijn tocht huiswaarts begint. De eerste contacten zijn al gelegd en morgen vroeg, start ik met een Wim Hoff training, waarna ik in de middag doorloop naar Beek. Daar mag ik mijn tent opzetten in de tuin van mijn gastvrouw en kan ik meedoen aan een yoga les, met opvolgend een zwangerschapsyoga– heb er al helemaal zin in en ben benieuwd welke verrassingen ik onderweg nog meer tegen mag komen!

“Wie de kraan dicht houdt, zal nooit ontdekken hoe het water smaakt.”

Gys Miedema

Ps. Weet jij een leuke, inspirerende of gewoon gezellige locatie die niet ver van het Pelgrimspad ligt? Of een vriend, familielid of bekende waar ik kan blijven overnachten? Laat het mij weten via een mailtje.