Dag 5… 8. Texel – ‘De Herbergh van Vlieland’

– Leestijd 4 – 6 min –

Dag 5. Op goede hoop & ronddwalen in Den Burg

De eerste volle dag op Texel. De planning voor vandaag: naar Den Hoef; via de zuidkant het ‘Nationaal Park Duinen van Texel’ in; en mogelijk op bezoek bij de zeehondjes van Ecomare.

Mijn pet…! Terwijl ik mijn dagtas voor onderweg aan het inpakken ben, kom ik erachter dat ik mijn pet mis. Ik hoef er niet lang over na te denken, die is bij de toiletten, in de terminal van Den Helder. Eens bellen of hij is gevonden, voor ik over ga. De dame aan de andere kant van de lijn, verteld mij dat de receptie in de terminal niet bereikbaar is in het weekend… en het is natuurlijk zaterdag.

Hmm, what to do… Gewoon maar gaan lopen. Om de frustratie een beetje te dempen, maar twee cappuccino en een taartje, bij een kitscherig tentje in Den Hoef verorberd. Nog een keer bellen… zelfde response “geen cont. in wknd”. Dan maar op goed geluk heen.

Jahoor, terecht! Dat maakt mijn dag weer goed- mijn gear is weer compleet. Nog één keer ‘cheaten’ met een busrit naar Den Burg. (Nieuwe schoenen waren nog wat stug om ver mee te lopen. Opgelost met een trucje, die ik later wel vertel).

De rest van de dag in Den Burg versleten, provisies inslaan voor de komende dagen en een bezoekje aan museum galerie ‘RAT‘. Een plezierig gesprek, met de man van de kunstenares. Zelf is hij wiskundige, gefascineerd door Islamitische geometrie, wist een nog niet bestaand patroon te ontwerpen, waarvoor hij met zijn dochter naar Iran afgereisd. Het reisverslag boekje ‘Snijpunt Isfahan’, heeft mij een paar avonden weten te vermaken.

Dag 6. Nationaal Park Duinen Texel

Goed, nieuwe dag nieuwe kansen en het weer zit zowaar aardig mee. Het plan van dag één maar eens ten uitvoering brengen.

Het begint goed. Ik spot mijn eerste Wulp en besluit daar een meditatieve break te houden. Net wat ik nodig had en ik struin heerlijk door de Texelse bossen, tot aan De Koog. Ecomare maar overgeslagen. Afgeladen met gezinnen die logischerwijs, het goede weer benutten.

Dag 7. Verkassen naar Camping “Molenzicht”, 12KM

Na een lome ochtend, wachtend tot de regen zou afnemen, de volle bepakking weer op de rug, richting NO Texel.

Vroeg de weg op; een gesloten bierbrouwerij Texel; pitoresk dorpje Oost; lunch in een vogelspot huisje- de eerste bruine kiekendief! (denk ik); een lepelaar, foeragerend op het wad; en een oester, zo vers uit de zee geplukt, door een vriendelijke vrouw– ik ben geen fan, maar zó vers, toch best lekker (de oester natuurlijk…)

Laat in de middag, aankomst bij boerencamping ‘Molenzicht‘, terwijl de zon, eindekijk helemaal doorbreekt. De middag afgesloten met koeien melken, onder het genot van een gezellig gesprek met de boerin- jeugdherinneringen. Een literfles huismerk yoghurt met duindoorn smaak, werd mij met liefde gegunt! Goeie timing, na een week lang geen zuivel– zalig!

Dag 8. De Cocksdorp, De Slufter, De Vuurtoren, ‘De Vriendschap’ & ‘De Herbergh’

De laatste dag Texel, die gaan we nog eens goed benutten, met een flink rondje Noord. De boottocht naar Vlieland zou pas om 18:30 van wal steken.

Vroeg in de benen, langs de dijk naar De Cocksdorp. Een koffie en broodje om de dag mee te starten; de backpack mocht geparkeerd worden in de winkel; dagtas bij elkaar; barefoots aan en gaan!

Stipt op lunchtijd bij de Slufter beland- lunchtijd is een zeer variabel begrip, maar dit keer was het toch echt 12u. Wijds open vlakte, achter een gat in de duinen. Op een plekje in de luwte van wat nootjes en gedroogd fruit genoten, afgetopt met wat lichamelijke beweeg- voeding.

Over het strand naar de vuurtoren, op het meest noordelijke puntje van Texel. Mooi rood, met een lamp en gesloten- wel mooi uitzicht op Zuid-Vlieland.

Tijd om terug te gaan naar ‘De Echte Bakker’, die om 17u zou sluiten. Een half uur lopen later, sta ik in te checken bij het hutje ‘De Noorman’. Mijn mok wordt nog gevuld met hete thee voor onderweg en we kunnen aan boord van ‘De Vriendschap’, voor een plezierige anderhalf uur varen, met onderweg een kolonie zeehonden.

Om even na achten stap ik ‘De Herbergh van Vlieland’ binnen- er werd al op me gewacht. Nog snel een wasje in de gootsteen (note to self: echt vuile was, beter apart), douchen en onder de spierwitte lakens… hmm waarom ‘spierwit’? Spieren zijn rood, pezen zijn wit… dus, onder de ‘peeswitte’ lakens. Een ontwennige nacht… maar we zijn op Vlie!