Dag 30… 37 Schiermonnikoog “Opladen”

– Leestijd 4 min. –

“Als je troebel water met rust laat,
wordt het vanzelf helder.”

Lao-Tse

Mijn verblijf op Schiermonnikoog is anders dan op de voorgaande eilanden. De natuur, hoewel nog steeds schitterend, begint zich voor mij langzaam te herhalen. De dagen vullen zich daarom voornamelijk, met stukken wandelen, veel schrijven en lezen.

Toch zijn er een aantal noemenswaardigheden op het kleinste eiland gebeurd en ook zij, hebben hun eigen plekje in het verhaal.

Allereerst de heerlijke verse bakker, met zijn notenbrood, waddenpuntjes en roggenbonkjes. Hoewel het kwa gewicht net een baksteen is, heb ik een half roggebrood meegenomen naar het vaste land– lang zal hij niet op mijn rug zitten.

Een tripje naar bunkermuseum Schlei, draaide uit in een onbedoelde lange afstandswandeling naar de Kobbeduinen en het baken van Schiermonnikoog (museum was die dag gesloten). Mijn nieuwe schoenen bleken gelukkig ingelopen te zijn en ze hebben me door een wonderschoon stukje Schiermonnikoog geleid. Op het menu voor die avond stond een eendenborst– jammie!

Ik heb voor de tweede keer op mijn reis voor iemand gekookt. Laura sprak mij aan bij de wastafels, “Heb jij ook een waterbed aangetroffen na die bui van net?” (Nope, ik stond niet in een kuil); we zijn een stuk gaan wandelen; hebben de oorlogsgraven op het vredenhof bezocht; en daarna een bijelkaar geraapte, kruidige sperziebonenmaaltijd gegeten. Het was een vermakelijke en plezierige middag en avond– blij dat mijn kookkunsten bevielen!

Mijn powerbank is ontvreemd en op de ochtend van vertrek, wonder boven wonder weer boven water gekomen; de filterkoffie bij hotel v/d Werf kost maar €0.80, een principe waar ze aan vast blijven houden; ik ben geëlektrocuteerd door schrikdraad terwijl ik een moeras probeerde te doorkruisen– precies op mijn tepel nogwel!; en de voorlaatste dag ben ik alsnog de bunker binnen gedrongen om de intrigerende eilandverhalen van WO-II te bezichtigen.

Owja, bijna vergeten! Tijdens een wad wandeling ben ik een jong zeehondje tegen het lijf gelopen. Wat een schattige beestjes zijn het dan nog.

Al met al, een kalme tijd op Schiermonnikoog, om mezelf op te laden voor het volgende hoofdstuk van mijn reis. Op de dag van vertrek ben ik aan boord gestapt bij Aard en Renie om de eilanden achter mij te laten– de parels van de Nederlandse natuur, elk met zijn eigen karakter.